9. Verslag van Maandag 03-10-2005 (West Bank: Vallei der Koningen, Tempel van Hatsepsoet, Bezoek aan Karnak).

Vandaag bezoeken wij de vallei der Koningen, men zegt de heetste plek in Egypte. En inderdaad kunnen we het water naar binnen blijven gieten, het loopt er gelijk doorheen. Sayid legt het een en ander uit over deze vindplaatsen en wij bezoeken er drie. De tweede is op een hoge plek gegraven en gaat dan ook weer stijl naar beneden. Daarna is de tempel van Hatsepsoet aan de beurt. Ook in datzelfde hete westelijke gebergte. Een bezoek aan de, gekoelde, winkel van een alabastenfabriek met gekoeld drankje is dan ook helemaal geen straf.

Bij terugkeer blijkt de huishoudelijke dienst van het hotel een grapje te hebben gemaakt met de dekens en handoeken. In onze kamer prijken 4 slangen van stof. Na de lunch, wederom op het dakterras van het hotel, is er vrij. Sommigen wandelen in de buurt, anderen willen nog eens de Haboe-tempel bezoeken, of de naastliggende winkeltjes en de rest doet gewoon niets. Aan het eind van de middag worden we allemaal verwacht om, per groepstaxi, te worden vervoerd naar een verrassing.

Het blijkt de Nijloever te zijn en een oversteek per veerpont naar Luxor. Aldaar aangekomen wordt er onderhandeld over kaleshj-en (koetsjes). In het schemer en later donker vertrekken wij met onbekende bestemming. Wij moeten wachten tot er kaartjes geregeld zijn. Dan pas blijkt: we zijn bij de tempelcomplex van Karnak en zullen een "sound&light-show" bijwonen. Het geheel is weer zeer indrukwekkend.

De avond wordt afgesloten met een souper aan de Nijloever in Luxor. Het smaakt allemaal weer prima en, naast koffie-toe, wordt er ook druk geëxperimenteerd met de waterpijp. Het restaurant op de kade bezit vele mooie moderne schilderingen met oude voorstellingen. Na de maaltijd weer met de veerpont terug naar de West Bank.

Persoonlijke ervaringen:

De sound&light-show in Karnak heeft mij diep geraakt. Toen ik de laatste dag terugkeerde voelde dat nog steeds bijzonder.
Herman

Mijn intense ervaringen tijdens de ISABE Egyptereis van 25 sept. tot/met 7 okt. 2005
De ontmoeting op Schiphol voelt meteen al vertrouwd. Vol verwachting begin ik aan de reis. Mijn persoonlijke ervaring begint de 1e dag, na de meditatie in de citadel. Vlak daarna vind ik op de grond een doorzichtig knoopje met 4 gaatjes. Dit symboliseert voor mij het zilveren kruis. Ik pak het op en koester het in mijn buideltje. De 2e dag brengen we een bezoek aan Sakkara, de plaats van de oudste mysterieschool. Bij de trappenpiramide van Djoser doen we een Ra-meditatie voor het openen van de 3 bovenste chakra's. Na deze meditatie valt mijn oog op een paarsblaadje op de grond. Ik denk aan een lotus blad. Bij navraag blijkt het een uienschil te zijn. Hoe symbolisch en wederom gaat dit ook in mijn buideltje.

's Middags in de Koningskamer van Gizeh doen we een AUM meditatie. Tijdens deze meditatie voel ik mij steeds kleiner worden. Ik ga door de knieën en buig mijn hoofd tot op de grond. Er blijft niets meer van mij over. Als ik de pyramide uitkom schuift Herman mij een vlinderring, gemaakt van een wit lotion-schoonmaakdoekje, om mijn vinger. Dat kwam zo maar in hem op terwijl hij zijn handen reinigde.

Dag 5 bezoeken we de kristalberg in de woestijn. Tijdens de meditatie op deze berg zit opeens het kristal in mij en er valt een uitwisseling plaats van energie. Hierna mogen we kristallen gaan zoeken en terwijl ik buk loopt het water uit mijn fles. Ik was vergeten de dop erop te doen. Dit beeld herinnert mij aan mijn horoscoop-tekening, die ik van Herman in 2002 op mijn verjaardag had gekregen. Op dat schilderij loop ik in een blauw jurkje met een waterkruik op mijn schouder de trap op/af naar het kristal waaruit het water stroomt terwijl de steenbok mij vriendelijk aankijkt. Dit is voor mij teveel van het goede. Ik kan het niet meer 'handelen' en Herman en ik verwijderen ons later van de groep om in alle rust en stilte de nacht door te brengen in de woestijn, kijkend naar de zwarte hemel met zijn duizenden sterren.

's Morgens word ik begroet door een scarabee die op mijn rugzak zit. Geschenk van de woestijn. Maar de grote klapper komt nog. Als we op de Westbank aankomen wacht ons 's avonds een verrassing. We gaan met een pontje de Nijl over en aan de overzijde staan de paardenkoetsjes klaar. Onderweg naar onze bestemming word ik, gezeten naast de koetsier op de bok, door hem ten huwelijk gevraagd en ben 20 miljoen kamelen waard. Hij vraagt mij zijn koetsnummer te onthouden. Ik vind dit zo komisch en meld dit Herman die in de bak zit.

Daarna komen we aan bij de Karnaktempel voor een klank en lichtshow. In afwachting daarvan zit ik op een muurtje en zie dat Herman vooraan bij het touw staat en ik voeg bij hem. Later komt Rinus rechts van mij staan. Terwijl we staan te wachten komt de gedachte in mij op dat ik niet zomaar ten huwelijk werd gevraagd. Dit was voor mij symbolisch. Vervolgens begint de show. Een luide stem zegt: "Welkom in het huis van de Vader. Welkom in het huis van de Zon". Op dat moment besef ik dat ik thuis kom. De tranen rollen over mijn wangen terwijl ik steeds verder de tempel binnenschreid geflankeerd door de twee mannen. Zij blijken symbool te staan voor mijn mannelijke (Rinus zonneteken Ram), en vrouwelijke (Herman zonneteken Maagd) helft. Dit ontroerende uur wordt afgesloten met, voor mij, een koningsmaal aan de rand van de Nijl aan een wit met saffierblauw gedekte tafel. Dit alles vindt plaats op 3 oktober, mijn vaders verjaardag.

De laatste dag maken we nog een feloeka-tocht op de Nijl. Het is windstil. Al kloetend worden we voortgeduwd en later worden we op sleeptouw genomen. Op het keerpunt laten we ons al peddelend meevoeren, op de stroom tot het begin. Hoe symbolisch mijn leven daarin wordt weerspiegeld.
Uit alles bleek dat ik deze reis nu pas kon maken, daar ik er eerder er nog niet klaar voor was om alles wat er in deze reis mocht gebeuren, te kunnen ontvangen. Dank je wel Ineke, Frank en Mehawed, dank je wel bron voor dit prachtige kosmisch geschenk.
Elly

55 Foto's:

Vallei der Koningen

Tempel van Hatsepsoet

Creatieve kamerbedienden

Oversteek naar Luxor Misschien leuk om te weten dat dat hoge gebouw aan de overkant ons volgende hotel is.

De kade, wachtend op de onderhandeling

Kaleshjtocht 1

Sound&Light at Karnak

Kaleshjtocht 2

De maaltijd op de kade

Muurschilderingen van het restaurant

Waterpijp gaat hier niet zonder fez

Diemen, 11 oktober 2005, Herman (last change: 08-01-2006)
Mederezigers die foto's of teksten willen toevoegen, kunnen ze mailen naar isabereis@handig4u.nl.